Gdy podejmujemy problematykę doświadczenia religijnego od strony materialno-treściowej, chodzi nam zasadniczo o zagadnienie, a mianowicie, czy i w jaki sposób można mówić o doświadczeniu przedmiotu religii, Boga, bóstwa, absolutnie transcendentnego w stosunku do świata i człowieka albo, inaczej się wyrażając, co i jak jest nam dane w doświadczeniu religijnym, o którym była mowa w poprzednim ustępie.
Aby odpowiedzieć na te pytania trzeba pamiętać, że fenomenologia zakłada różnorodność oglądów, i mówiąc o bezpośrednim apriorycznym oglądzie, przyjmuje swoistą pośredniość albo nawet swoiste pośredniości, a więc różny sposób pokazywania się „przedmiotu”. Przede wszystkim jednak bezpośredniość w sensie fenomenologicznym należy wyraźnie odróżnić od bezpośredniości w sensie ontologicznym. Bezpośredniość w fenomenologii oznacza istotowe przyporządkowanie aktu i przedmiotu jako korelację pomiędzy przedmiotem i podmiotem, która nie wymaga żadnego członu pośredniego, żadnego pośrednictwa czegoś trzeciego.
Gdy chodzi o dziedzinę religii, bezpośredniość — tak jak ją ujmuje M. Scheler — rozciąga się na dostępną religijnemu ludzkiemu duchowi istotę Bożą i ma miejsce jeszcze wtedy, gdy obraz Boży zostaje zdobyty w sposób analogiczny i symboliczny za pośrednictwem rzeczy, przyrody, świata czy ducha. Bóg bowiem nie zostaje z nich poznany na drodze przyczynowej, lecz Jego obraz i istota są w nich dostrzegane. Bóg jest widziany ze stworzeń, które są Jego zwierciadłem i polem wyrazu, i miłujące oko religijnego aktu jest zwrócone bezpośrednio ku temu Bogu.
Tak więc to, co stanowi rzeczywistość ontologicznie bezpośrednią, jest rzeczywistością świata w całym swym bogactwie i różnorodności — łącznie z człowiekiem. Zdaniem Schelera rzeczywistość ta niesie ze sobą charakter symboliczny. Stąd byt przygodny może Boga, bóstwo jako byt absolutny symbolizować i uzasadniająco okazywać (aujweisen). Bóg zaś jako byt absolutny może w każdym bycie durchscheinen und durchblicken werden. Na tej zasadzie można mówić o naturalnym objawieniu Boga. Rzeczy stworzone niosą ze sobą ten charakter, jednak nie dzięki rozumowaniu człowieka, lecz w sposób naturalny mają go od Stwórcy. Objawienie oznacza specyficzny sposób, w jaki przedmiot posiadający cechy boskie i świętości jest dany .