Na podstawie tego co zostało powiedziane, można odpowiednio zrozumieć, gdzie leży właściwa domena badań fenomenologicznych i o jakie doświadczenie w niej chodzi. Dalej, to doświadczenie nie tylko wyznacza różnicę między fenomenologią a naukami i filozofiami empirycznymi z jednej strony, z drugiej zaś między fenomenologią a czysto pojęciowymi filozofiami a priori, lecz również funkcję fenomenologii w stosunku do badań empirycznych i apriorycznych teorii dedukcyjnych. „Fenomenologowie (mianowicie) dążąc do uzyskania bezpośredniego poznania apriorycznego wszędzie tam, gdzie to jest możliwe, zmierzają tym samym z jednej strony do dania podstaw apriorycznym teoriom dedukcyjnym, z drugiej strony — do zakreślenia granic możliwości dla badań empirycznych”.
Różnorodność przedmiotów idealnych jest wielka. Tworzą one dziedziny. Aprioryczną teorię o jej przedmiotach i związkach między nimi nazywa Husserl ontologią. Ingarden wymienia przykładowo ontologię wartości moralnych, ontologię sztuki itp. Do ich zbudowania dąży fenomenologia.